karanlıkta dil susarsa
ten konuşur
ten susarsa; yürek konuşur
yürek susarsa sonumuz olur
artık duyduğumuz
dilsiz, tensiz, yüreksiz, benzsiz bir
uğultudur
zulmün sisini soluyorsa hala kentler
durmayan bir vebadır türer
aşk zulmün pazarına sürülmüş bir
güldür
yalnız vitrinlerle mi fahişeliğe devşirilir
kirden mürekkep bir anaforla
her gün yeniden yeniden ve yeniden
alıp götürülür seviler ve sevinçler